اولین کنفرانس روابط عمومی در ایران بعد از 55 سال

هیچ تصور نمی کردم که بعد از یک تماس تلفنی از تهران، خودم را در یک کنفرانس روابط عمومی در ایران ببینم. فردی که از تهران تماس گرفته بود می گفت که بنده را از زمانی که رئیس ایپرا بودم می شناخته و اکنون تصمیم دارند بعد از 55 سال از تشکیل روابط عمومی مرا به کنفرانس دعوت نمایند. این ارتباط پیرو بازدید نمایندگان موسسه کارگزار روابط عمومی که بعنوان اولین موسسه روابط عمومی در ایران فعالیت می نمایند، از شرکت گلوبال تانیتیم (Global tanitim) در ترکیه برقرار شده بود و قدم بسیار خوبی درخصوص برگزاری کنفرانس برداشته شد. بله، بعد از 55 سال در سایه حمایت دولت جمهوری اسلامی و شخص رئیس جمهور محترم آقای خاتمی، برای برگزاری اولین کنفرانس روابط عمومی در ایران برنامه ریزی می کردیم.

در میان سخنرانان آقای پرفسور دکتر علی عاطیف بیر استاد مدیریت دانشگاه آناتولی و عضو هیأت تحریریه روزنامه "حریت"، خانم مرال آک اگمن مدیر عامل شرکت Ak Emeklilik ، خانم فسون دده هاییر مدیر عامل شرکت Yapi Keredi Emeklilik ، خانم فوندا ارگولن کارشناس بازیابی شرکت Globul tanitim از ترکیه،آقای جان ساندرز مدیر شرکت Fleishmn Hillard آقای
دیو رابینسون مدیر شرکت Hill & Knowlton در خاور میانه، آقای ریچارد لینینگ عضو هیئت مدیره ایپرا و انجمن آموزش و تحقیقات روابط عمومی اروپا و خانم لولا زقلمه ریاست ایپرا در سال 2006 و آقای دکتر میرجا کونستانسیو از دانشگاه بوکرش انتخاب شده بودند.

سفر ما به ایران در آخرین روز تعطیلات عید قربان شروع شد و ما در ساعت 3:30 بامداد در آسمان شهر تهران که یکی از شهرهای متفاوت دنیا می باشد در حال نشستن بودیم ...

نزدیکیهای صبح وقتی به فرودگاه رسیدیم وبا خیل عظیمی از افرادی مواجه شدم که به استقبالمان آمده بودند بسیار هیجانزده شدم .موقع احوالپرسی من به صورت غیر ارادی دستم را به سوی میزبانان دراز کرده ولی خیلی زود متوجه شدم که نبایستی دست می دادم. بعد از این اتفاق موقع روبرو شدن با دکتر کاظم معتمد نژاد که ایشان به عنوان بنیانگذار دانشکده علوم ارتباطات در سال 1965 بوده اند، از تجربه قبلی استفاده کرده  وبا ایشان نیز دست ندادم.

با روشن شدن هوا متوجه شدم که تهران یکی از شهرهای پرجمعیت و پر ترافیک دنیاست. با اینکه خیلی علاقه داشتیم موزه های تهران را ببینیم ولی به علت ترافیک سنگین تنها موفق به دیدن موزه گلستان شدیم. این بنا در سالهای 1500 میلادی بنا شده و در طی قرنهای متمادی مرکز حکومت شاهان ایران بوده است.

در روز کنفرانس در مرکز همایش های صدا و سیما با گنجایش 1000 نفری هیچ صندلی خالی به چشم نمی خورد. مراسم افتتاحیه با تلاوت قرآن شروع و سپس با قرائت شعری توسط مجری دنبال گردید. پس از سخنان مجری، پیام رئیس جمهور ایران جناب آقای خاتمی به اولین کنفرانس
روابط عمومی در ایران توسط سخنگوی ایشان قرائت و به میهمانانی که از نقاط مختلف دنیا در این کنفرانس حاضر شده بودند خوش آمد گفته شد.

تمام مقالات ارائه شده در این کنفرانس به موضوع تحولات عرصه روابط عمومی در طول 55 سال از زمان پایه گذاری این علم در ایران می پرداخت. در اصل سئوال اساسی این کنفرانس جایگاه ایران در عرصه تحولات این علم بود. پاسخ این سئوال را خود مردم ایران دادند؛ استاد علوم اجتماعی دانشگاه تهران آقای پروفسور محمد جواد ناطقی پور در سخنان خود اینچنین گفت : جهانی شدن آمریکایی شدن نیست، جهانی می شویم ولی آمریکایی نمی شویم. با این جمله دکتر تمامی حضار شروع به کف زدن کردند. این کنفرانس دو روزه تا دقایق پایانی برنامه با استقبال حضار تداوم یافت. چیزی که باعث می شد مردم در نشست های کنفرانس با جدیت حضور داشته باشند، در اصل علاقه مردم ایران به روند تغییرات جهانی بود.

چیزی که باعث جلب توجه ما شد ترجمه نشدن قسمتهایی از صحبتهای شهردار تهران در باب مسائل دینی بود که در مراسم افتتاحیه ارائه گردید، همچنین زنان با حجابی که در امور اجرائی برنامه نقش داشته و همچنین تعداد زیادی حضار که به زبان ترکی صحبت می کردند.

خودم را فرد مشهوری حس می کردم، در تمام طول عمرم در هیچ کجای دنیا به اندازه ایران امضاء نداده بودم و همچنین با افرادی که در کنفرانس حضور داشتند عکس های یادگاری زیادی  گرفتم. نکته ای که باعث تعجب زیاد من شد این بود که دیدم دو نفر از حضار با در دست داشتن شماره آگوست نشریه پلاتین به سراغ من آمده و درخواست امضاء می کنند و این که دیدم در کشور همسایه مان ایران دوستانی هستند که پیگیر خبرهای نشریات آکشام و پلاتین می باشند و مطالب آن را دنبال می کنند.

پلوهای زعفران دار، زیور آلات سنتی، میوه های خشک و ترافیک سنگین خلاصه ای از خاطرات سفر سه روزه ما به ایران بود. علاقه وافر مردم ایران نسبت به روابط عمومی به اندازه روشنایی یک شهر بزرگی است که از پنجره هواپیما می توان آنها را مشاهده کرد.   

گزارش خانم جیدا آیده ده از اولین کنفرانس بین المللی روابط عمومی در ایران

ترجمه: فرناز متقی زاده- مهدی عباسی